Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης
2. Η Φεβρουαριανή Επανάσταση
Η Φεβρουαρινή Επανάσταση του 1917 – Ρωσική Επανάσταση Μέρος Α΄
Η κρίση του τσαρικού καθεστώτος εντάθηκε σημαντικά στις 22 Φεβρουαρίου 1917, όταν, με αφορμή μια σειρά μαζικών απολύσεων από εργοστάσιο της Αγίας Πετρούπολης, οι εργάτες κινητοποιήθηκαν. Την ίδια ημέρα πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πετρούπολη πορεία γυναικών προς τιμήν της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Οι γυναίκες της Ρωσίας διεκδικούσαν το δικαίωμα της ψήφου, το οποίο απέκτησαν μία εβδομάδα αργότερα από τον Τσάρο Νικόλαο Β΄.
Γρήγορα οι διαδηλώσεις υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων εξελίχθηκαν σε ευρύτερες οικονομικές και πολιτικές συγκεντρώσεις. Οι απεργούντες εργάτες ενώθηκαν με την πορεία των γυναικών και, μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, σχεδόν όλοι είχαν προχωρήσει σε απεργία.
Ο Τσάρος υποτίμησε τη σπουδαιότητα των απαιτήσεων των ξεσηκωμένων εργατών και αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση, παρά τις νύξεις των συμβούλων του να επιτρέψει το σχηματισμό νέας κυβέρνησης υπό μια πιο συμπαθή στο λαό φυσιογνωμία. Ο Νικόλαος Β΄, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να επιθυμήσει τη διάλυση της Βουλής, μια πρόθεση που διαδέχτηκε τη γενική κατακραυγή. Τότε ήταν που σχηματίστηκε στη Βουλή η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Τάξης. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε το πρώτο σοβιέτ εργατών και στρατιωτών και μία νέα προσωρινή κυβέρνηση διαδέχτηκε την προηγούμενη. Πολλοί στρατιώτες είχαν εγκαταλείψει τα πόστα τους και είχαν ενωθεί με τις δυνάμεις των εργατών ως επαναστάτες, και όλοι μαζί κατέλαβαν το Πέτρογκραντ.
Στις 7 Μαρτίου 1917, η νέα κυβέρνηση εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Τσάρου και της οικογένειάς του. Στο ένταλμα οριζόταν με σαφήνεια η απαίτηση παραίτησης του Τσάρου, η στέρηση της ελευθερίας του και η μεταφορά του στο Τσαρσκόγε Σελό. Έπειτα από αυτό, η στενή συνεργασία του στρατού με τους αγρότες εμπόδισαν την προσωρινή κυβέρνηση από το να αντικαταστίσει τους Τσάρους και όλα τα σοβιέτ κατάφεραν τελικά να συγκροτηθούν, σύμφωνα με το μοντέλο του Σοβιέτ του Πέτρογκραντ.
