Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης

4. Ο Λένιν, ο Τρότσκι και οι Μπολσεβίκοι

Ο πρόεδρος των σοβιέτ του Πέτρογκραντ, Τρότσκι, πρότεινε της 12η Οκτωβρίου τη σύσταση μιας επαναστατικής στρατιωτικής επιτροπής, σε μια προσπάθεια του στρατού των σοβιέτ να έρθει αντιμέτωπος με το στρατό της κυβέρνησης. Το σχέδιο του Τρότσκι τέθηκε σε εφαρμογή και, το βράδυ της 24ης προς την 25η Οκτωβρίου οι Μπολσεβίκοι έλαβαν θέσεις εντός της πρωτεύουσας. Ο Λένιν την ίδια ώρα βρισκόταν στο αρχηγείο του κόμματος, δίνοντας τις διαταγές.

Στις 26 Οκτωβρίου, στις 2 τα ξημερώματα, τα Χειμερινά Ανάκτορα, η κατοικία των Ρομανόφ, βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των στρατιωτών της Επανάστασης. Οι ίδιοι κατάργησαν και τα υπουργεία της προσωρινής κυβέρνησης. Λίγες ώρες αργότερα, ανακοινώθηκε επίσημα η κατάληψη της εξουσίας από τα σοβιέτ. Από εκείνη την ημέρα και μετά, οι εργάτες προχώρησαν στην υιοθέτηση της πλήρους υλοποίησης της αυτόνομης διαχείρισης των επιχειρήσεων στις οποίες εργάζονταν.

Τα επακόλουθα της Επανάστασης για τη Ρωσία

Παρά την πεποίθηση των εργατών πως όλα τους τα προβλήματα είχαν τελειώσει έπειτα από τη Ρωσική Επανάσταση, η προσγείωση στην πραγματικότητα δεν άργησε να έρθει. Τα πρώτα μέτρα της επαναστατημένης κυβέρνησης σχετίζονταν με την ικανοποίηση των αιτημάτων των στρατιωτών, των ναυτών και των Μπολσεβίκων του Πέτρογκραντ. Οι συζητήσεις γύρω από τα θέματα των εργατών ήταν μετριοπαθείς, με εξαίρεση του διατάγματος της οχτάωρης εργασίας και του διατάγματος ελέγχου της παραγωγής από τους εργάτες.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την καθυστερημένη έκδοση του τελευταίου διατάγματος, προκάλεσαν τη γενική δυσαρέσκεια μεταξύ των εργατών. Απαιτώντας την ισότητα των μισθών και την κατάργηση της δουλείας, συνέχισαν την κατάληψη των εργοστασίων, των οποίων θεωρούσαν πως είναι δικαιωματικά κάτοχοι.

Έχοντας να αντιμετωπίσει τις συνεχείς απεργίες των εργοστασίων, η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμό τους τον Δεκέμβριο του 1917. Το προλεταριάτο βρισκόταν σε αναταραχή στην πρωτεύουσα της Επανάστασης. Οι εκκλήσεις για ηρεμία και πειθαρχία έβρισκαν ελάχιστη ανταπόκριση και οι ενώσεις μποϊκοτάρονταν διαρκώς, καθώς τώρα θεωρούνταν σχεδόν ως τα νέα αφεντικά των εργατών.

Τη γενική αναταραχή έπειτα από την επικράτηση της Επανάστασης ενέτεινε η συνέχιση της διαμάχης ανάμεσα στους Μπολσεβίκους (Κόκκινος Στρατός) και τους υπέρμαχους του καπιταλισμού και της μοναρχίας (Λευκός Στρατός). Παράλληλα, οι υπέρμαχοι του σοσιαλισμού (Πράσινοι στρατοί) αντετίθεντο και στον Κόκκινο και στον Λευκό στρατό. Αυτές οι συγκρούσεις οδήγησαν τελικά, το 1918, στον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο. [5]

Ο Εμφύλιος Πόλεμος κράτησε έως και το 1922 και το αποτέλεσμά του ήταν η οριστική διάλυση της ρωσικής Αυτοκρατορίας. Κάποια τμήματα της Αυτοκρατορίας -Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Πολωνία- καθιερώθηκαν ως κυρίαρχα κράτη με δικούς τους εμφύλιους πολέμους ανεξαρτησίας. Όλες οι υπόλοιπες χώρες που αποτελούσαν μέχρι πρότινος τη Ρωσία, ενώθηκαν λίγο αργότερα για να δημιουργήσουν Σοβιετική Ένωση.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης δεν άργησε να σχηματιστεί, με αρχηγό του τον Ιωσήφ Στάλιν. Ο Λέων Τρότσκι αποτελούσε επίσης ένα από τα μέλη του κόμματος. Όταν ο Λένιν αρρώστησε βαριά, πρότεινε την αντικατάσταση του Στάλιν. Οι Μπολσεβίκοι, όμως, ψήφισαν υπέρ της παραμονής του στο 13ο Συνέδριο. Έπειτα από το θάνατο του Λένιν το 1924, ο Τρότσκι διαγράφηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα, λόγω της ισχυρής διαφωνίας του στην πολιτική που εφάρμοζε ο Στάλιν. Για τον ίδιο λόγο, εξορίστηκε από την Σοβιετική Ένωση και τελικά δολοφονήθηκε στο Μεξικό από Ισπανό πράκτορα των Σοβιετικών.